Intake

20 jaar, studente, tijd genoeg, geld gespaard. Tijd voor rijles. Een nieuw avontuur? Of een drama in veertig bedrijven? We zullen het zien.

Mijn zoektocht naar een geschikte rijschool duurde twee weken. Dit waren mijn eisen:
- 'normaal' slagingspercentage van meer dan 50%
- geduldige instructeur, zodat ik al mijn vragen kan stellen
- kleine rijschool, geen wisselende instructeurs
- in de buurt, zodat ik opgehaald kan worden
- lessen van niet meer dan €40 per uur
- mogelijkheid om een pakket te kopen waarmee ik meerdere keren zou kunnen afrijden zonder extra te hoeven betalen
- een fatsoenlijke website met een gastenboek voor een eerste indruk

Ik vond een rijschool die aan al mijn eisen voldeed. Ik les bij Ismet.

Vandaag had ik de intake. 60 minuten, gratis. Achter het stuur zitten was voor mij geen hele nieuwe ervaring, ik heb een tijdje brommobiel gereden. Maar achter het stuur van een auto zitten, was toch wel even wat anders. Ismet liet me meteen plaatsnemen achter het stuur. Vertelde een paar dingen om de zenuwen weg te nemen - ik weet niet meer wat hij vertelde. Ik weet nog wel dat ik de stoel kon verstellen. Naar achteren, omlaag: het kon allemaal. Ik vertelde over mijn brommobielervaringen - niet uitsluitend positief - en over mijn grootste angst: dat het mij niet zou lukken om alles tegelijk te kunnen. Schakelen. Koppeling intrappen. Gas loslaten. Rem intrappen. In drie spiegels kijken. Richting aangeven. Sturen.
Maar Ismet dacht dat het wel mee zou vallen. In deze intake hoefde ik alleen maar te sturen, en een beetje gas te geven. En sturen ging prima. De brommobiel staat al een jaar stil, maar ik kon het nog. Ik wist nog dat ik gas moest geven met mijn rechtervoet. En schakelen en remmen hoefde vandaag nog niet. Soms probeerde ik het toch, dat remmen. Dan riep ik heel hard 'stop' naar Ismet, als ik dacht dat hij niet reageerde. Maar ik kon natuurlijk niet weten waar hij zijn voeten hield. Het ging prima. Ik reed, ik stuurde, hij gaf instructies, vertelde wanneer ik het gas los moest laten, schakelde en ik reed weer verder. Maar ik wilde ondertussen niet praten. Nog wel vertellen welke studie ik deed, niet vertellen wat ik daarmee wilde gaan doen. Ik moest mijn aandacht bij het stuur houden. En bij de snelheidslimiet.
Mijn dorp uit, een woonwijk ergens anders in. Even laten zien hoe goed ik kon sturen. 't Ging prima, vond ik. En dat vond Ismet ook. Verder dus. Utrecht in, naar het CBR. Precies zestig rijden was heel moeilijk. Ik ging harder, veel harder. Ben gewend om het gaspedaal helemaal in te duwen en dan precies vijftig te gaan. Ismet moest steeds afremmen. En ik moest leren om niet toch te proberen zelf op de rem te trappen, want dat was deze les niet de bedoeling.
Even parkeren bij het CBR. Waarom mag ik geen gas geven terwijl ik parkeer? Nee, dat was inderdaad niet handig. Mijn instructeur wordt niet boos, lacht niet, blijft gewoon geduldig en vertelt wat ik wel goed deed.

Ik zie het wel zitten. Even door Utrecht stad heen, terug naar huis. De 60 minuten zijn alweer om. Voortaan krijg ik lessen van 90 minuten. Eerst koop ik een paar losse lessen van €55, even zien of ik het wel kan. En of de instructeur het wel uithoudt met mij in de auto :-) Het gaat wel goed, verwacht ik. En daarna koop ik een pakket: 1800 minuten les, examen en vijf gratis herexamens voor €1600.  Ik ga er maar vanuit dat ik het de eerste keren niet haal, dan kan het alleen maar meevallen.

Niet vergeten:
- Het gaspedaal helemaal (!) loslaten als ik door een bocht wil, pas na de bocht weer gas geven 
- In de binnenspiegel moet je de hele achterruit kunnen zien
- Om de tien seconden in de binnenspiegel kijken
Leuk, rijles. In volle vaart op naar dat examen. Ik zie het wel zitten. Le(e)s je met me mee?